Την κεντρική της ομιλία πραγματοποίησε η υποψήφια Βουλευτής για τη Ροδόπη με τη Νέα Δημοκρατία κ.Βούλα Ελευθεριάδου.
Tα κυριότερα σημεία στα οποία αναφέρθηκε είναι τα παρακάτω:
Μια η μέρα που θα αγωνιστούμε όλοι μαζί να μην μας θυμίζει τίποτα από το
παρελθόν της περασμένης δεκαετίας.
Ξανακτίζουμε από το μηδέν τη νέα Ελλάδα. Αφήνουμε πίσω ότι μας πλήγωσε, ότι
μας έφτασε ως εδώ, ότι δεν νοιάσθηκε για το εμείς αλλά για το εγώ.
Φτάνουν πια οι διαχωρισμοί, μια πρέπει να είναι η γλώσσα που θα μιλάμε όλοι
μας….Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ- όχι άλλα ψέματα , όχι άλλες ανέφικτες υποσχέσεις ,
όχι άλλες αυταπάτες..
Δεσμευόμαστε για μια κυβέρνηση που θα είναι δίπλα στους επαγγελματίες τους
εργαζόμενους, τους αγρότες και όχι εχθρός τους. Δεσμευόμαστε για μια Ελλάδα
που θα διευκολύνει τους πολίτες της και δεν θα τους βάζει συνεχώς
γραφειοκρατικά προβλήματα.
Προσωπικά έχω υπογράψει ένα ιερό συμβόλαιο με το λαό της Ροδόπης, επιτέλους
η περιοχή θα αποκτήσει ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα, όχι βγαλμένο από τους
γραφειοκράτες της Αθήνας, όχι από πολιτικούς που κάνουν τουρισμό στον τόπο μας
δρομολογώντας έργα συνήθως για την προσωπική τους προβολή, αλλά ένα
αναπτυξιακό πρόγραμμα που είναι βγαλμένο από τους κατοίκους της Ροδόπης , για
τους κατοίκους της Ροδόπης.
Τέσσερα χρόνια τώρα ήμουν καθημερινά δίπλα στον κάθε συμπολίτη μου, άκουγα
τις χαρές του, τις λύπες του, τους προβληματισμού του, το όραμα του για τον τόπο ,
τις αδικίες που έβλεπε γύρω του, την μοναξιά , την απομόνωση, τον αποκλεισμό και
την πίκρα του που τον θυμούνται μόνο σε κάθε εκλογική περίοδο. Ταυτιζόμουν μαζί
του, γιατί αν και γιατρός, αν και πολιτικός , δεν διέφερα σε τίποτα μαζί του, είχαμε
κοινά οράματα, κοινούς προβληματισμούς ,την ίδια απομόνωση, τον ίδιο
αποκλεισμό που δεχόμουν και ίδια.
Πήρα απίστευτο θάρρος από την αγάπη σας. Όρθωσα ανάστημα μπροστά σε
φαινομενικά μεγαθήρια και διαπίστωσα πως ήταν κούφια από μέσα.
Όμως εξακολουθώ να δέχομαι έναν απίστευτο πόλεμο τόσο προσωπικά σε μένα
όσο και σε μέλη της οικογένειας μου . Αυτός είναι ο πολιτικός τους αντίλογος ,
πάνω στα προβλήματα του τόπου που αναφέρω καθημερινά; Αυτή είναι η πολιτική
τους αντίδραση , όταν αναλύω το πρόγραμμα μου ; Δεν με πτοεί τίποτα αλλά με
δυναμώνει, σας κοιτώ στα μάτια και βλέπω την επιθυμία σας για αλλαγή, είμαστε
πάρα πολλοί για να φοβηθούμε, είμαστε χείμαρρος, που τα παρασέρνει όλα.
Δεν έχω να χωρίσω τίποτα με κανέναν-τουναντίον θέλω να ενώσω, και θα ενώσω,
αυτό είναι προσωπικό στοίχημα. Είμαστε πολύ λίγοι για να είμαστε χίλια κομμάτια,
τους αγκαλιάζω όλους. Οι πόρτες ανοικτές για όλους, τους πάντες, όχι όμως πόρτες
που οδηγούν σε σκοτεινά υπόγεια, αλλά στο φως.
Η Ροδόπη τα επόμενα χρόνια πρέπει να λάμψει και θα λάμψει , θα βγει από τη
μιζέρια και τη διχόνοια. Υπάρχουν τρόποι και μάλιστα απλοί, κανείς δεν μπήκε στον
κόπο να εφαρμόσει έναν αναπτυξιακό σχεδιασμό για την περιοχή, ο τελευταίος που
υπάρχει είναι του 2004, και απ αυτόν η αλήθεια είναι πως υλοποιήθηκαν ελάχιστα,
που δεν είχαν σχέση με τις υποδομές και την ανάπτυξη.
Η ευλογία που λέγεται κάθετος άξονας, έγινε κατάρα, η Ροδόπη χάνει εισόδημα
προς την Βουλγαρία, ενώ οι γειτονικοί μας νομοί αντλούν τα κεφάλαια που
έρχονται από το βορρά μέσω των ξένων επισκεπτών. Εμείς γιατί όχι; Κάτι δεν
κάναμε σωστά και αυτό το κάτι είναι τα έργα υποδομής που θα οδηγούν όσους
έρχονται στην Ελλάδα μέσω του κάθετου άξονα στην Ροδόπη. Βέβαια θα πρέπει να
γίνεται και σωστός έλεγχος των εισερχομένων, αφού ούτε ένα τελωνείο αντάξιο της
σημασίας του δρόμου καταφέραμε να φτιάξουμε.
