Ε.Στυλιανίδης: «Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΟΥΤΗΞΕΙ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗ ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ…ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ ΤΟ DNA ΒΕΛΤΙΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ»

Το ισχυρό μήνυμα των εκλογών ήταν η ΑΠΟΧΗ και ο βασικός παραλήπτης του ήταν το σύνολο του πολιτικού συστήματος αδιακρίτως και ανεξαρτήτως ποσοστών των κομμάτων. Το 1.5 εκ. Ελληνίδες και Έλληνες επέλεξαν να μην προσέλθουν στις κάλπες, όχι γιατί τους κέρδισε η παραλία όπως εθελοτυφλώντας εξηγούσαν κάποιοι αναλυτές, αλλά για να δηλώσουν το χάσμα εμπιστοσύνης που δημιουργείτε μεταξύ πολιτικής και κοινωνίας. Η προεκλογική ατζέντα μετατράπηκε σε ατζέντα εσωτερικής αντιπαράθεσης, αδιαφορώντας για τις κρίσιμες ευρωπαϊκές εξελίξεις που επαναφέρουν φαινόμενα επιστροφής στον εθνοαπομονωτισμό, κλωνισμού της παγκόσμιας ειρήνης, επανεμφάνισης ακραίων κινημάτων της Ακροδεξιάς ή της Ακροαριστεράς που απειλούν ευθέως τη Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν συζητήθηκαν όμως επαρκώς και πειστικά ούτε θέματα ευρωπαϊκής καθημερινότητας που αναδεικνύουν το διαχρονικό ρόλο της ΕΕ. Κανείς δεν θύμισε ότι η Ευρώπη είναι αυτή που αντικατέστησε τα πεδία των πολέμων με τις τράπεζες των διαπραγματεύσεων, αυτή που εδραίωσε τη Δημοκρατία, που προστατεύει τα ανθρώπινα

δικαιώματα, που διασφαλίζει την διάχυση της ευημερίας με τις πολιτικές συνοχής πχ ΚΑΠ, ΕΣΠΑ, αναπτυξιακά ταμεία, περιφερειακές πολιτικές κλπ. Η απουσία εμπνευσμένης οραματικής και κυρίως πολιτικής ευρωπαϊκής ηγεσίας και η αντικατάσταση της από μια ψυχρή τεχνοκρατική διεθνή δημοσιοϋπαλληλία των Βρυξελλών που είναι ίσως ορθολογική, αλλά συχνά απόμακρη από την κοινωνική πραγματικότητα και αδυνατεί να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει του ευρωπαικούς λαούς, έχει ως συνέπεια την επικίνδυνη αυτή αποστασιοποίηση των πολιτών.

Ειδικότερα τώρα για την Ελλάδα μηνύματα πήραν όλα τα κόμματα. Η Νέα Δημοκρατία έχασε 1 εκ. ψήφους περίπου από συγκεκριμένες λανθασμένες επιλογές ή παραλείψεις συνδυαστικά με τη φυσιολογική φθορά μιας μακράς και δύσκολης, αλλά αποτελεσματικής διαχείρισης κρίσεων από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτό όμως που είναι αξιοσημείωτο είναι η αδυναμία της αντιπολίτευσης να διαμορφώσει μια πειστική εναλλακτική πρόταση για την Ευρώπη κι αυτό αφορά εξίσου τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που δεν κατάφεραν να πλησιάσουν καν την κυβερνητική παράταξη. Είναι σαφές λοιπόν ότι ο λαός προειδοποίησε μεν τη Νέα Δημοκρατία, χωρίς όμως ακόμα να την απαρνηθεί. Μας έδωσε την ευκαιρία της αυτοκριτικής και της επανεκκίνησης, εφόσον βέβαια με παρρησία παραδεχθούμε και διορθώσουμε τα λάθη μας.

Κατ’ αρχήν θα συμβούλευα κάποιους συναδέλφους μου να μην θεωρούν ακροδεξιούς εκείνους τους συμπολίτες μας που πριν λίγους μήνες μας ψήφιζαν και στο μέλλον θα χρειαστεί να μας ξαναψηφίσουν, επειδή ευκαιριακά εστράφησαν προς εποχικά συντηρητικά σχήματα. Για μένα η Ακροδεξιά στην Ελλάδα τελείωσε με τη Χρυσή Αυγή. Ο εθνολαϊκισμός της Ελληνικής Λύσης, ο μονοδιάστατος εκκλησιαστικός λόγος της Νίκης ή ο δεξιός ακτιβισμός της Φωνής Λογικής στα κοινωνικά δίκτυα δεν αποτελούν στρατηγική απειλή για τη Νέα Δημοκρατία ή πειστική εναλλακτική για την Ελλάδα, διότι δεν έχουν βάθος. Αρκεί να μην υποτιμήσουμε το φαινόμενο και τους πρωταγωνιστές του. Η προσήλωση μας στον αξιακό κώδικα της Παράταξης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, δεν πρέπει να επιτρέπουμε, ούτε να επηρεάζεται, ούτε να αλλοιώνεται, από τα αναγκαία ανοίγματα σε ιδέες και πρόσωπα του μεσαίου χώρου. Η ΝΔ χάνει μόνο όταν απομακρύνεται από αυτές τις αξίες. Αντίθετα όσο τις υπερασπίζεται και τις υπηρετεί με τις πολιτικές της καθίσταται πιο ανθεκτική σε σχέση με αντιπάλους της που εξανεμίστηκαν και πολιτικά κυρίαρχη.

Τη Θράκη δυστυχώς τη θυμούνται κάθε φορά όταν αντικρίζουν το γκρίζο χρώμα στον εκλογικό χάρτη. Πολιτικά κόμματα, αναλυτές και δημοσιογράφοι δηλώνουν «αιφνιδιασμένοι, ανήσυχοι, θυμωμένοι…», κάνουν πως αντιδρούν για να αυξήσουν την τηλεθέαση τους και την ξεχνούν την επόμενη μέρα για να συνεχίσουν αδιάφορα την καθημερινότητα τους. Λίγοι, πολύ λίγοι είναι αυτοί που αγωνιούν πραγματικά για το μέλλον του ακριτικού Ελληνισμού και ακόμη λιγότεροι αυτοί που αποφασίζουν να δράσουν μήπως και μπορέσουν να ανατρέψουν τα πονηρά παιχνίδια των γειτόνων μας σε βάρος της Ελλάδας.

Όταν είσαι από τη Θράκη και επί χρόνια την εκπροσωπείς στο Κοινοβούλιο αγωνιζόμενος ακατάπαυστα για τα δικαιώματα και την προοπτικής της, πολύ περισσότερο όταν η προσφυγική οικογένεια σου έχει χάσει δύο φορές την πατρίδα και το σπίτι της από ανταλλαγές πληθυσμών, από φαγωμάρες πολιτικών και από ιστορικά αδειάσματα ηγετών που ιεράρχησαν τον εαυτό τους πάνω από το συμφέρον της πατρίδας, τότε έχεις κάθε δικαίωμα να θυμώνεις, να αγωνιάς και κυρίως να αντιδράς με ότι δυνάμεις διαθέτεις, μήπως και καταφέρεις να σταματήσεις την Αθηναϊκή αδιαφορία και την εργαλειοποίηση της μειονότητας από την Τουρκία, με στόχο όχι την προστασία των μειονοτικών δικαιωμάτων, αλλά την εξυπηρέτηση της δικής της εξωτερικής πολιτικής.

Η λειτουργία του μειονοτικού κόμματος DEP ή ΚΙΕΦ δεν είναι κάτι καινούριο. Υπάρχει από την εποχή του ιδρυτή του ανεξάρτητου βουλευτή Αχμέτ Σαδήκ που πρωτοστάτησε στη διακήρυξη του Παντουρκισμού το 1989. Συνέχισε όμως να στηρίζεται και από την αναθεωρητική νεοοθωμανική και Ισλαμιστική πολιτική του Τ. Ερντογάν αποδεικνύοντας τη συστηματικότητα και τη συνέπεια με την οποία η Τουρκία ασκεί την εξωτερική της πολιτική, επιδιώκοντας να μεταβάλει το χαρακτήρα της μειονότητας από θρησκευτική και μουσουλμανική που όρισε η Συνθήκη της Λοζάνης, σε Εθνική και Τουρκική που επιθυμεί η Γείτονα, ώστε να μεταβάλλει έτσι τη νομική βάση διεκδικήσεων της στη Θράκη με στόχο την επιβολή της «Συνδιοίκησης».

Το ενδιαφέρον νέο στοιχείο της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης συνίσταται πρώτον στη σύμπραξη που επιχειρήθηκε με κάποια κυρία από την Ελληνική Μακεδονία που αυθαιρέτως και παρανόμως δήλωσε εκπρόσωπος της ανύπαρκτης «Σλαβομακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα» υπό την κάλυψη της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ομάδας FUEN που προωθεί τα μειονοτικά κόμματα στην ΕΕ. Επίσης ενδιαφέρουσα είναι η μετεκλογική δήλωση της προέδρου του DEP κυρίας Ασάφογλου που αυθαιρέτως τόνισε ότι «όσοι ψήφισαν DEP στη Θράκη, δήλωσαν ευθέως ότι είναι Τούρκοι…». Απορώ πόσο σοβαρό μπορεί να είναι ένα τέτοιο μετεκλογικό συμπέρασμα που επιδιώκει να επιβάλει ένα συλλογικό επαναπροσδιορισμό της μειονότητας από μουσουλμανική σε τουρκική, κόντρα στη Συνθήκη της Λοζάνης και φυσικά κόντρα στο διεθνές δίκαιο και το Σύνταγμα της Ελλάδας που σαφώς δέχονται τον ατομικό αυτοπροσδιορισμό, αλλά ξεκάθαρα υιοθετούν την κυρίαρχη διεθνή αντίληψη ότι τις μειονότητες τις προσδιορίζουν και τις χαρακτηρίζουν οι συνθήκες, θεωρώντας απαράδεκτο ένα συλλογικό επαναπροσδιορισμό που θα επέτρεπε την εργαλειοποίηση τους από τρίτα κράτη.

Σύμφωνα με το αφελές και αβάσιμο σκεπτικό της κυρίας Ασάφογλου το 64% του μειονοτικού πληθυσμού που αποφάσισε κόντρα στις πιέσεις του Τουρκικού Προξενείου να μην πάει να ψηφίσει, προφανώς αρνείται τον προσδιορισμό του «Τούρκου της Δυτικής Θράκης» και νιώθει πιο άνετα με την την ιδιότητα του Έλληνα-Ευρωπαίου πολίτη.

Αυτό που συνέβη στη Ροδόπη και την Ξάνθη στις τελευταίες Ευρωεκλογές προκαλεί δύο αντιφατικά συναισθήματα. Το ένα είναι η απογοήτευση του Θρακικού Ελληνισμού από την αδιαφορία και την επιπολαιότητα του Ελληνικού Κράτους που γεννά το εξής ερώτημα:

Ο Άρειος Πάγος στην περίπτωση αυτή δεν διαπίστωσε τον παράνομο χαρακτήρα των επισήμων στόχων και δηλώσεων της ηγεσίας του DEP που τελούν σε πλήρη σύγκρουση με το Σύνταγμα, το διεθνές δίκαιο, τις διεθνείς Συνθήκες Λοζάνης και Πρεσπών, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και εν γένει την Συνταγματική και Διεθνή νομιμότητα, όταν αποφάσιζε πάραυτα να επιτρέψει την κάθοδο του στις ευρωπαϊκές εκλογές; Επίσης το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συνειδητοποίησαν ότι η απουσία μειονοτικών στο ευρωψηφοδέλτιο τους αποτελεί επιπόλαιη εκλογική διευκόλυνση σε αυτούς που επιδιώκουν την πολιτική γκετοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας;

Το άλλο συναίσθημα είναι η ελπίδα που προκύπτει από το ίδιο το αποτέλεσμα που αναδεικνύει ότι τουλάχιστον 10.000 μειονοτικοί στη Ροδόπη και άλλοι τόσοι στην Ξάνθη, παρά τις πιέσεις μηχανισμών, αρνήθηκαν να πάνε στην κάλπη στέλνοντας έμμεσα ένα ενδιαφέρον μήνυμα, ότι προτιμούν να ζουν ελεύθερα και ευρωπαϊκά και όχι να εργαλειοποιούνται και να χειραγωγούνται από την Τουρκία.

Συμπερασματικά, η Τουρκία δεν θα σταματήσει ποτέ την απόπειρα της να χειραγωγεί εκλογικά και να εργαλειοποιεί διπλωματικά τη Μουσουλμανική Μειονότητα της Θράκης για να υπηρετήσει τα συμφέροντα της δικής της εξωτερικής πολιτικής. Το ζήτημα είναι αν η Ελληνική Πολιτεία θα συνειδητοποιήσει κάποτε σε όλα τα επίπεδα ότι το θέμα της Θράκης χρειάζεται σοβαρή και στρατηγική αντιμετώπιση σε εθνικό επίπεδο από ανθρώπους που το γνωρίζουν σε βάθος και νοιάζονται. Η Θράκη κρύβει μέσα της απίστευτη δύναμη. Αν η Ελλάδα την φροντίσει όπως πρέπει, θα επιστρέψει πολλαπλάσια την ωφέλεια στην εξωστρέφεια της εθνικής οικονομίας, στη θωράκιση της εθνικής άμυνας, στην ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ, στην δημογραφική ενίσχυση της ελληνικής κοινωνίας, στην ανάδειξη της ελληνικής παιδείας και θα λειτουργήσει ως πρότυπο ανοικτής κοινωνίας – καθρέπτη της σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας μας.

Η ηγεσία πρέπει να βουτήξει με εμπιστοσύνη στη δεξαμενή της παράταξης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να αξιοποιήσει και να εμπιστευτεί μέχρι και τον τελευταίο Βουλευτή και το τελευταίο στέλεχος και τον τελευταίο μέλος της Νέας Δημοκρατίας. Αν ο καθένας μας νιώσει χρήσιμος συνεργάτης και πολύτιμος συμπολεμιστής, θα πετύχουμε, γιατί μόνο ενωμένοι με ειλικρινείς ανθρώπινες σχέσεις πολιτικής εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού θα καταστήσουμε την παράταξη μας αήττητη.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα μέσα στη Νέα Δημοκρατία. Είναι το σπίτι μου. Δεν είμαι ούτε περαστικός, ούτε οπορτουνιστής, όπως και τα περισσότερα στελέχη της γενιά μου και όλων των γενεών της ΟΝΝΕΔ. Εμείς πάντα επιδιώκουμε το σπίτι μας να είναι ανοιχτό. Αρκεί όποιος έρχεται στον προθάλαμο να αποδέχεται και να σέβεται τις αρχές και τις αξίες που κατέστησαν τη Νέα Δημοκρατία μεγάλη και ανθεκτική και να μην προσπαθεί να τις αγνοήσει ή να τις αλλοιώσει.

Αν μιλήσω στα παιδιά μου σήμερα που ετοιμάζονται για το Πανεπιστήμιο με όρους Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά θα με κοιτάξουν περίεργα και θα προσπεράσουν. Δεν κερδίζεται η νέα εποχή με εργαλεία αποκωδικοποίησης των προηγούμενων δεκαετιών. Κερδίζει όποιος διαμορφώνει τη νέα ατζέντα, όποιος μιλά για τεχνητή νοημοσύνη, για κλιματική αλλαγή, για καλύτερη ζωή, για δημιουργία, για επαγγέλματα και σπουδές του μέλλοντος, για υγιείς ανθρώπινες σχέσεις, για ελευθερη και περήφανη πατρίδα, για πραγματική δικαιοσύνη και κοινωνική κινητικότητα, για διαχρονικά και ανθρωποκεντρικά ιδανικά. Η διαχρονικότητα της παράταξης μας σε σχέση με τους αντιπάλους μας οφείλεται στο ότι μάθαμε να μεταλαμπαδεύουμε στην επόμενη γενιά τις διαχρονικές μας αξίες και της αναθέτουμε αυτή από μόνη της να κτίσει πάνω σε αυτές τις νέες ιδέες. Αυτό πρέπει και τώρα να πράξουμε. Προστατεύουμε το DNA της Νέας Δημοκρατίας και βελτιώνουμε το πρόσωπο της προς τα έξω.

Ο ανασχηματισμός αποτυπώνει σε κάθε περίπτωση τον τρόπο που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται το εκλογικό αποτέλεσμα. Πάντως η εμπειρία και η ιστορία διδάσκουν ότι τέτοιου τύπου ανασχηματισμοί συνήθως ξυπνούν τα αντανακλαστικά της Κοινοβουλευτικής Ομάδας