Την άποψη της εκφράζει φίλη στα social media με την ευκαιρία της χθεσινής διοργάνωσης του ζωναράδικου χορού που συγκέντρωσε εκατοντάδες πολιτών. Η συμπολίτισσα αναρωτιέται γιατί δεν συγκεντρώθηκε παρόμοιος αριθμός ατόμων στη διαμαρτυρία που έγινε πριν από λίγες ημέρες στην Κομοτηνή για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά, και εκφράζει σκέψεις και προβληματισμούς.
ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ
Σήμερα έγινε ένα ιβέντ στην Κομοτηνή. Μαζεύτηκαν πάνω από 1.000 άτομα στην κεντρική πλατεία για να χορέψουν τον πιο μεγάλο ζωναράδικο (Θρακιώτικος χορός).
Ωραία μέχρι εδώ και χαίρομαι πολύ που πήγανε και χορέψανε και ξεσκάσανε και εκτονώθηκαν και είχε και καλό καιρό και το φχαριστήθηκαν!
Πού ήταν όμως όλοι αυτοί οι 1.000 προχθές στην απεργία? Πού ήταν να φωνάξουν για την ακρίβεια? Για τη δημόσια υγεία και παιδεία που έχει καταντήσει ατομική υπόθεση? Για τους μισθούς πείνας? Πού ήταν όλοι αυτοί προχθές? Και μη μου πείτε πως δεν τους αγγίζουν όλα αυτά, οι μισοί και περισσότεροι μετράνε και το 20λεπτο στο σούπερ μάρκετ γιατί εργάζονται όλη μέρα σακατεμένοι για 600 ευρώ και στους υπόλοιπους βρωμάνε τα χνώτα τους από την πείνα.
Δε γουστάρω τη μιζέρια και χαίρομαι πολύ όταν βλέπω τον κόσμο να διασκεδάζει.
Τρελαίνομαι όμως όταν βλέπω απραξία, όταν ακούω δικαιολογίες με ατάκες τύπου “έλα μωρέ, τίποτα δεν θα αλλάξει” και όταν, το χειρότερο απ’ όλα, εκείνοι που υποφέρουν, κοροϊδεύουν τους υπόλοιπους που υποφέρουν το ίδιο αλλά αγωνίζονται για μια ζωή με αξιοπρέπεια, για μια ζωή ανθρώπινη. Για μια ζωή όπου κανένα παράσιτο δεν θα πλουτίζει από τον μόχθο μας.
Καλός ο ζωναράδικος αλλά αν δεν αγωνιστούμε όλοι μαζί, σε λίγο όχι να χορέψουμε, ούτε να περπατήσουμε δεν θα μπορούμε από την πείνα.
