Αίγειρος σημαίνει Ψηλή Λεύκη, δεν ήταν όμως αυτό το πρώτο όνομα του οικισμού που ιδρύθηκε το 1925 από την Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων και φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του. Οι τότε πρόσφυγες έφτασαν στην περιοχή από την Ανατολική Ρωμυλία, την Ανατολική Θράκη και τον Πόντο.
Την επετειακή εκδήλωση διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αιγείρου με ομιλητές τον Αγγελο Παληκίδη καθηγητή διδακτικής Ιστορίας του ΔΠΘ με θέμα “Η Θράκη ως πεδίο πολέμου και μεταναστεύσεων: Η περίπτωση της Αιγείρου” και τον Μανόλη Βαρβούνη καθηγητή Λαογραφίας, Κοσμήτορα της Σχολής Κλασσικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών ΔΠΘ με θέμα: “Oψεις του Λαικού Πολιτισμού της Αιγείρου, μεταξύ παράδοσης και νεωτερισμού”.
Ως Χώρος ίδρυσης του χωριού επιλέχθηκε το ανατολικό μέρος ενός μεγάλου αγροκτήματος που λέγονταν Κιρ Τσιφλίκ. Ετσι στο οριοθετημένο πλέον οικόπεδο χαράκτηκαν δρόμοι κάθετοι και οριζόντιοι, δημιουργώντας οικοδομικά τετράγωνα έκτασης 6 στρεμμάτων, με 6 οικόπεδα σε κάθε ένα από αυτά. Στο χωριό αρχικά εγκαταστάθηκαν 197 οικογένειες με συνολικό πληθυσμό περίπου 800 ατόμων.
Ολες οι οικογένειες δεν προέρχονταν από το ίδιο μέρος. 91 από αυτές ήταν από τη Βόρεια Θράκη, 88 οικογένειες από την Ανατολική Θράκη , ενώ υπήρχαν και 16 οικογένειες Ποντίων, μέχρι δε να δημιουργηθεί ο νέος οικισμός, έμεναν προσωρινά στη Μεσούνη, αλλά χτίστηκαν και καλύβες για κάποιους από αυτούς.
Επειδή το χωριό κτίστηκε σε αυτό το μεγάλο αγρόκτημα του Κιρ Τσιφλίκ, η πρώτη ονομασία του χωρού ήταν Κιρ Τσιφλίκ και υπάγονταν στην Κοινότητα της Αμβροσίας με έδρα το Παλλάδιο. Το 1934 αποσπάται από την Κοινότητα της Αμβροσίας και ονομάζεται Νέο Καβακλή. Το 1957 το χωριό ονομάζεται Αίγειρος που σημαίνει ‘Ψηλή Λεύκη” ενώ επί Βουλγαρικής κατοχής παίρνει το όνομα Ροδόπη.
Αρχικά με την εγκατάσταση κάθε πληθυσμιακή ομάδα ήθελε να κρατήσει την δική της πολιτισμική ταυτότητα, έτσι τα πρώτα χρόνια δεν συνάπτονταν γάμοι ανάμεσα σε Καβακλιώτες και Ανατολικοθρακιώτες, ενώ κατά τις εκλογές η κάθε προσφυγική ομάδα ήθελε να εκλέξει τον δικό της πρόεδρο. Μετά από λίγα χρόνια παραμέρισαν όλες τις διαφορές που είχαν, αγωνιζόμενοι για το καλό του τόπου. Ηταν φιλοπρόοδοι, δραστήριοι, εργατικοί και σε λίγα χρόνια αναπτύχθηκε τόσο πολύ η Αίγειρος, που ονομάστηκε “Μικρό Παρίσι”.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΗΣ ΑΙΓΕΙΡΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΟΛΟΓΟ ΜΑΡΟΥΛΑ ΙΣΠΥΡΙΔΟΥ
