ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΚΛΕΓΜΕΝΩΝ ΜΕ ΤΗ ΔΑΠ

Βρισκόμαστε μερικές μέρες πριν το συνηθισμένο άνοιγμα των σχολών. Το γεγονός ότι ακόμα δεν έχουν ενημερωθεί οι φοιτητές και οι οικογένειες τους, για τον τρόπο που θα ανοίξουν οι σχολές είναι απαράδεκτο.Βέβαια μας συνήθισε η κυβέρνηση να «ψάχνουμε στα τυφλά» μιας και το ίδιο έγινε και στις δύο πρόσφατες εξεταστικές περιόδους, με ανακοινώσεις για τον ακριβή τρόπο διεξαγωγής των εξετάσεων να βγαίνουν «στο παραπέντε» και ορισμένα βιβλία να φτάνουν στα σπίτια μας στο «και πέντε», δεν πρόκειται όμως να συμβιβαστούμε με αυτήν την κατάσταση.

Εδώ και μια εβδομάδα οι εκπρόσωποι της Πανσπουδαστικής Κίνησης Συνεργασίας (ΠΚΣ) στο τμήμα της Νομικής κάνουμε προσπάθειες να διεξαχθεί Διοικητικό Συμβούλιο προκειμένου ο Σύλλογος να απαιτήσει το ασφαλές άνοιγμα του τμήματος και να οργανώσει την πάλη του σε αυτή τη βάση.

Το αίτημα αυτό προσέκρουσε στην αντίληψη της ΔΑΠ ότι ο σύλλογος είναι τσιφλίκι της. Τα μέλη της ΔΑΠ ισχυρίστηκαν πως δε χρειάζεται να κατατεθούν αιτήματα από το Σύλλογό μας, ενώ αναμένουμε την ανακοίνωση, τόσο του ΔΠΘ, όσο και του τμήματoς. Αυτό που ξέχασαν να μας πουν είναι ότι την προηγούμενη Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου συναντήθηκαν με την Αντιπρύτανη κα Γαβριηλίδου, χωρίς να ενημερώσουν το Σύλλογο ότι επρόκειτο να γίνει αυτή η συνάντηση, με αποτέλεσμα να ΜΗΝ εκφραστεί συνολικά ο Σύλλογος, αυτά είναι όμως απ’ ότι φαίνεται ψηλά γράμματα για την κυβερνητική παράταξη της ΔΑΠ.

Η κυβερνητική παράταξη της ΔΑΠ απ’ την αρχή της πανδημίας κάνει τα πάντα για να αποδείξει ότι όλα «κυλάνε ρολόι», ότι κυβέρνηση και Διοίκηση κάνουν ότι περνάει απ’ το χέρι τους…

• Λες και οι φοιτητές έχουν μνήμη χρυσόψαρου και δε θυμούνται ότι πολλούς τους πετούσε έξω η εφαρμογή που χρησιμοποιούνταν για τα μαθήματα στο εαρινό εξάμηνο επειδή είχε συγκεκριμένο όριο συμμετεχόντων και ως αποτέλεσμα δεν παρακολουθούσαν το μάθημα!
• Λες και δεν ήταν δεκάδες οι φοιτητές οι οποίοι τρέχανε δεξιά κι αριστερά να δανειστούν υπολογιστή για να παρακολουθήσουν ή να εξεταστούν σε κάποιο μάθημα…

Αν πιστεύουν ότι ο Σύλλογος είναι ιδιοκτησία τους και θα κάνουν ότι θέλουν τους ενημερώνουμε ότι είναι γελασμένοι.. Εδώ και τώρα απαιτούμε να διεξαχθεί ΑΜΕΣΑ διοικητικό συμβούλιο (ΔΣ) και να απαιτήσουμε πλάι σε δεκάδες φοιτητικούς συλλόγους πανελλαδικά:
• Αύξηση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό για την Παιδεία. Να δοθεί έκτακτο κονδύλι στα Πανεπιστήμια και τις φοιτητικές εστίες για προσλήψεις διδακτικού και διοικητικού προσωπικού, για την αναβάθμιση υποδομών, ώστε ναανοίξουν και να λειτουργήσουν με ασφάλεια για όλους τους φοιτητές, τους καθηγητές και τους εργαζόμενους.
• Το Υπουργείο και το ΔΠΘ να εξασφαλίσουν όλα τα αναγκαία μέτρα (τακτικές απολυμάνσεις, αποφυγή συνωστισμού) και ατομικά μέσα προστασίας (μάσκες, αντισηπτικά) καθώς και εναλλακτικούς τρόπους εξέτασης για φοιτητές που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Να υπάρξει μέριμνα και για τους καθηγητές που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.
• Αξιοποίηση όλων των χώρων του ΔΠΘ με κατάλληλη διαμόρφωση τους, συνεδριακών κέντρων, δημοτικών, ιδιωτικών χώρων για να τηρηθούν οι αναγκαίες αποστάσεις.
• Για την εξ αποστάσεως εξέταση να μην αποκλειστεί κανείς εξαιτίας τεχνικών προβλημάτων.
• Πρόσληψη μόνιμου προσωπικού και μονιμοποίηση των συμβασιούχων για καθαριότητα, συντήρηση, φύλαξη σε πανεπιστήμιο και εστίες. Να στεγαστούν όλοι οι πρωτοετείς φοιτητές και όσοι άλλοι το έχουν ανάγκη. Μόνιμη επιδότηση φοιτητικής κατοικίας στις οικογένειες των φοιτητών σε μηνιαία βάση.
• Πύκνωση δρομολογίων των αστικών λεωφορείων που εξυπηρετούν τους φοιτητές από και προς τις Σχολές. Δωρεάν μετακίνηση στα υπεραστικά Μέσα Μαζικής Μεταφοράς προκειμένου να επιστρέψουν οι φοιτητές στον τόπο σπουδών τους.

Οι φοιτητές μόνο με την πάλη μας θα μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε το ασφαλές άνοιγμα των σχολών μας, γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η τηλεκπαίδευση –παρά τη χρησιμότητά της την περίοδο του lockdown- δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δια ζώσης εκπαίδευση πράγμα που το παραδέχονται και πολλοί καθηγητές. Δε θα χαρίσουμε τη ζωή και τις σπουδές μας! Η περίοδος της πανδημίας αποδεικνύει ότι μόνη ελπίδα είναι ο συλλογικό αγώνας για όσα έχουμε ανάγκη, για να εξασφαλίσουμε ότι μέσα απ’ τις κινητοποιήσεις μας και την αλληλεγγύη δε θα μείνει κανένας φοιτητής μόνος του!