Εκδήλωση του δημάρχου Αθηναίων ,τιμή και μνήμη στον Μιλτιάδη Έβερτ – Μίλησε ο Ευριπίδης Στυλιανίδης.

Μια εξαιρετική πρωτοβουλία του Δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη προς τιμή και μνήμη του Μιλτιάδη Έβερτ διοργανώθηκε επ’ ευκαιρία της ονοματοδοσίας του κεντρικού αμφιθεάτρου του Δημοτικού Ραδιοφώνου ΑΘΗΝΑ 9.84 που είχε δημιουργήσει ο ίδιος.

Παρούσες οι δύο κόρες του Μιλτιάδη Έβερτ Ιλεάνα και Αλεξία με τις οικογένειες τους, οι δύο πρώην Πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς, εκπρόσωπος του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, Υπουργοί, Βουλευτές και πολλοί παλιοί συνεργάτες και φίλοι. Το κλίμα συγκινησιακό, ενωτικό και βέβαια εντόνως πολιτικό.

Ο Κώστας Μπακογιάννης αναφέρθηκε στην ταύτιση του με την Αθήνα που ως Δήμαρχος την αναμόρφωσε. Ο παλιότερος συνεργάτης του Κ. Αναγνωστάκης ανέδειξε την ποιότητα του ως ανθρώπου και πολιτικού. Ο τότε αντιδήμαρχος του Λ. Κουρής αναφέρθηκε εκτενώς στο έργο που άφησε ως Δήμαρχος Αθηναίων. Ο Γ. Τζανετάκος αναφέρθηκε στο πρώτο πολιτικό ντιμπέιτ που προκάλεσε ως υποψήφιος Δήμαρχος αλλάζοντας τα ήθη πολιτική της επικοινωνίας. Ο Νίκος Χατζηνικολάου μίλησε για την επαναστατική του απόφαση να ιδρύσει τον πρώτο Δημοτικό Ραδιοσταθμό σπάζοντας το κρατικό μονοπώλιο της ενημέρωσης και τον ευχαρίστησε για λογαριασμό της τότε δημοσιογραφικής γενιάς στην οποία άνοιξε νέους δρόμους. Ευχαριστίες δημόσια εξέφρασε και ο μουσικοσυνθέτης Σταύρος Ξαρχάκος υπογραμμίζοντας την τεράστια συμβολή του στο χώρο του πολιτισμού.

Την εκδήλωση έκλεισε ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, το αγαπημένο παιδί τότε του Μιλτιάδη Έβερτ που τον επέλεξε ως Πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος αναφέρθηκε στα ηγετικά του χαρίσματα, στις διοικητικές του ικανότητες, στην αποτελεσματικότητα του, στην ανθρωπιά του και στη προσήλωση τους τις αξίες της παράταξης και το θαυμασμό του για τον εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή. Τόνισε ότι ο Εβερτ ήταν ένας ηγέτης πιο μπροστά από την εποχή του που μπορεί να μην αξιώθηκε να καθίσει στην καρέκλα του Πρωθυπουργού αν και το άξιζε, αλλά με τις αποφάσεις του καθόρισε τη μοίρα της παράταξης και σφράγισε το μέλλον της πατρίδας. Ο Βουλευτής Ροδόπης τον ευχαρίστησε για λογαριασμό των νεώτερων γενεών γιατί τους έδωσε την ευκαιρία και τους εμπιστεύτηκε.

Η συγκινησιακή ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε στην κατάμεστη αίθουσα χαλάρωσε, όταν κατά λάθος η εκφωνήτρια προσφώνησε τον Ευριπίδη Στυλιανίδη ως Βουλευτή Έβρου. Παρενέβη τότε ο Νίκος Χατζηνικολάου και τη διόρθωσε τονίζοντας όμως ότι «κι εγώ Εβρίτης είμαι, αλλά ευχαρίστως θα ψήφιζα τον Ευριπίδη Στυλιανίδη για τη Θράκη μας».

Στη συνέχεια οι θυγατέρες του Μιλτιάδη Έβερτ Ιλεάνα και Αλεξία μαζί με το Δήμαρχο Κώστα Μπακογιάννη, τους δύο Πρωθυπουργούς Κ. Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά και τον Ευριπίδη Στυλιανίδη έκαναν τα αποκαλυπτήρια της πλάκας του αμφιθεάτρου που φέρει το όνομα του αειμνήστου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.

Πολλά θετικά σχόλια ακούστηκαν μετά το πέρας της εκδήλωσης για την παρέμβαση του Ευριπίδη Στυλιανίδη διότι εξέφρασε συμπυκνωμένα τον αξιακό κώδικα και τις πολιτικές αντιλήψεις του Μιλτιάδη Έβερτ που ήταν ο γνήσιος συνεχιστής και εκφραστής της πολιτικής Σχολής του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην εποχή του.

Αγαπητοί πρώην Πρωθυπουργοί Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά

Αγαπητές Ιλεάνα και Αλεξία

Κυρίες και κύριοι

Η ισχυρή ρίζα είναι αυτή που συντηρεί και θεριεύει τα μεγάλα δέντρα.

Αυτή που τα κάνει να αντέχουν στις θύελλες και να νικούν το χρόνο.

Ισχυρή ρίζα για το έθνος είναι η ιστορία του, για το λαό είναι η μνήμη του και για τη Νέα Δημοκρατία είναι ο σεβασμός και η τιμή σε πρόσωπα που διαδραμάτισαν σημαντικούς ρόλους σε κομβικές περιόδους, καθορίζοντας τη μοίρα της Παράταξης και το μέλλον της Πατρίδας μας.

Η ρίζα είναι το πιο σημαντικό και συνάμα το πιο αδικημένο μέρος του δέντρου, γιατί δεν φαίνεται, αλλά είναι αυτή που στεργιώνει το δέντρο, το τροφοδοτεί με χυμούς, το δυναμώνει και το θεριεύει.

Αυτόν ακριβώς το ρόλο διαδραμάτισε ο πρόεδρος Μιλτιάδης Έβερτ για τη μεγάλη Παράταξη, για τη Νέα Δημοκρατία.

Ήταν η ρίζα που συνέδεσε την ιστορική γενιά της ΕΡΕΝ, η οποία ταυτίστηκε με την μεταπολεμική ανασυγκρότηση του Ελληνικού Κράτους και την οριστική νίκη της Λαϊκής Παράταξης κατά της φτώχειας, με τη μεταπολιτευτική εποχή της ΟΝΝΕΔ και της Νέας Δημοκρατίας, η οποία θεμελίωσε την πιο ανθεκτική Δημοκρατία στη σύγχρονη Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή μας προοπτική.

Ήταν η ρίζα που μετάγγισε διαχρονικές αξίες στη νεότερη γενιά πολιτικών και τις υπηρέτησε με αυταπάρνηση και ο ίδιος στην πράξη, χωρίς να υπολογίζει ποτέ το προσωπικό κόστος.

Πολλοί λένε ότι ο Μιλτιάδης Έβερτ ήταν άτυχος πολιτικός, διότι δεν έγινε ποτέ πρωθυπουργός αν και το άξιζε. Εγώ πιστεύω ότι ο Πρόεδρος μας ήταν ένας πολιτικός πιο μπροστά από την εποχή του που μπορεί να μην κάθισε στην καρέκλα του Πρωθυπουργού, ωστόσο προσδιόρισε με τις επιλογές του τη μοίρα της Παράταξης, βάζοντας έτσι ανεξίτηλα τη σφραγίδα του στο μέλλον της Πατρίδας.

Θέλω από καρδιάς να ευχαριστήσω σήμερα τους διοργανωτές αυτής της εκδήλωσης και ιδιαίτερα το Δήμαρχο Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη, γιατί μου δίνουν τη δυνατότητα να μιλήσω για έναν υπέροχο άνθρωπο και έναν ξεχωριστό ηγέτη, που με τις πράξεις του έθεσε το συμφέρον του τόπου πάνω από όλα.

Ο Μιλτιάδης Έβερτ μου εμπιστεύτηκε την ηγεσία της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας χωρίς να με γνωρίζει. Με ξεχώρισε ανάμεσα σε άξιους συμμαχητές μου από την ΟΝΝΕΔ και τη ΔΑΠ ΝΔΦΚ με αποκλειστικό κριτήριο το λόγο και τη δράση μου, παρότι προερχόμουν από μια περιφρονημένη ακριτική περιφέρεια, τη Θράκη και εκπροσωπούσα θεσμικά τη νεολαία του Οικουμενικού Ελληνισμού.

Αυτό ήταν το πρώτο σοκαριστικό μάθημα αξιοκρατίας, δικαιοσύνης, ίσων ευκαιριών και κοινωνικής κινητικότητας που έδωσε στη γενιά μου.

Πίστεψε στη νέα γενιά, γιατί και ο ίδιος πολιτικά ανδρώθηκε μέσα στο νεολαιΐστικο κίνημα.

Δεν ήταν πολιτικός του σωλήνα, αλλά αγωνιστής της πιάτσας.

Δυνάμωσε με την εμπιστοσύνη του τα φτερά μας. Δεν μας υπέδειξε όμως προς τα που να πετάξουμε, σεβόμενος ότι κάθε γενιά έχει το δικαίωμα να εκφράσει την δική της εποχή και να επιλέξει τους δικούς της στόχους.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ, ότι κόντρα στις εισηγήσεις παλιότερων στελεχών, επένδυσε πάνω στις ιδέες μας, χρηματοδοτώντας τον πρώτο κόμβο INTERNET στην Ελλάδα, τον O-NET, μέσω του οποίου εφαρμόσαμε το πρώτο μοντέλο ηλεκτρονικής δημοκρατίας στη Χώρα μας με χιλιάδες νέους που τότε δεν γνώριζαν ακόμα τι θα πει διαδίκτυο.

Ο Μιλτιάδης Έβερτ κατάφερε να νικήσει τους δύο πιο καταστροφικούς συμβούλους που πολιορκούν κάθε ηγέτη, την αλαζονεία και την ανασφάλεια.

Επέλεγε γύρω του πάντα τους πιο άξιους συνεργάτες με αποκλειστικά κριτήρια το ήθος, την αξιοσύνη και την εργατικότητα.

Διακρίνονταν ως Υπουργός, ως Δήμαρχος και ως Αρχηγός για την οργανωτικότητα και την αποτελεσματικότητα του αντιπαραθέτοντας στον βερμπαλισμό της εποχής του μετρήσιμα αποτελέσματα.

Ως Manager είχε τη μοναδική ικανότητα να αξιοποιεί τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση, χωρίς να αισθάνεται άβολα όταν περιστοιχίζονταν από καλύτερους, γιατί αυτό που τον ενδιέφερε περισσότερο ήταν το αποτέλεσμα, το έργο για την πατρίδα.

Ήταν ένας πολιτικός γνήσια λαΐκός και ανθρώπινος που συνεχώς κριτήριο των επιλογών του ήταν το κοινωνικό συμφέρον και οδηγός των αποφάσεων του η αλληλεγγύη για τους αδύναμους.

Σφοδρός πολέμιος του λαϊκισμού και του ελιτισμού, διότι πίστευε ότι και τα δύο εξίσου απειλούν τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Θερμός υποστηρικτής του λαϊκού καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο, δηλαδή της Κοινωνικής Οικονομίας της Αγοράς όπως καθιερώθηκε να λέγεται στις Ευρωπαϊκές Συνθήκες ή αλλιώς του Ριζοσπαστικού Φιλελευθερισμού κατά την ιδρυτική διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας.

Μαχητικός πολιτικός, ανατρεπτικός και γνήσια παραταξιακός, ο Μιλτιάδης Έβερτ μέχρι το τέλος της ζωής του, αγωνίζονταν για την Παράταξη που πίστεψε και υπηρέτησε από παιδί, επιδεικνύοντας και στις πιο δύσκολες στιγμές απολύτως ενωτικό πνεύμα.

Μας δίδαξε με πράξεις την προσήλωση στις αξίες της Νέας Δημοκρατίας ακόμα και όταν χρειάζεται να καταπιούμε προσωπικές πικρίες και να ξεπεράσουμε συμπεριφορές που μας αδικούν και επέδειξε απαράμιλλο ήθος και σεβασμό ακόμα και στον αντίπαλο.

Μπορεί στις κοινοβουλευτικές και τις ιδεολογικές μονομαχίες να ήταν επιθετικός πολιτικά, ποτέ όμως δεν ήταν προσβλητικός προσωπικά.

Σεβόταν τους πολιτικούς του αντιπάλους και επιδείκνυε έναν ξεχωριστό πολιτικό πολιτισμό που συχνά στις μέρες μας φαίνεται να απουσιάζει. «Δεν ψηλώνεις εσύ, όταν κονταίνεις τον αντίπαλο» έλεγε.

Αυτό άλλωστε είναι χαρακτηριστικό μόνο όσων θέλουν να επιβάλουν στο δημόσιο βίο με τα πάθη και τον φανατισμό, μια δικτατορία των μετριοτήτων.

Ο Έβερτ την πολιτική δεν την αντιμετώπισε ποτέ ως μέθοδο γρήγορου πλουτισμού ή εύκολης ανόδου, αλλά ως προσφορά στο σύνολο, ως έργο για την πατρίδα, ως όραμα για το έθνος, ως χρέος προς τις γενιές που έρχονται.

Γι’αυτό ο Μιλτιάδης Έβερτ ήταν φανατικός θαυμαστής και γνήσιος συνεχιστής της πολιτικής Σχολής που δημιούργησε στην Ελλάδα ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Τον Κ. Καραμανλή όμως δεν τον θαύμαζε μόνο ως αναμορφωτή της σύγχρονης Ελλάδας, ως τον πολιτικό που νίκησε τη φτώχεια και διασφάλισε την ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας, που επέβαλε την εθνική συμφιλίωση και εδραίωσε τη μακροβιότερη Δημοκρατία στον τόπο,

που μπόλιασε τη μεγαλύτερη παράταξη με την κυρίαρχη αντίληψη της κοινωνική οικονομίας της αγοράς, δηλαδή τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό.

Τον θαύμαζε κυρίως ως πρότυπο αυτοδημιούργητου λαϊκού πολιτικού που ξεκίνησε από μια φτωχή οικογένεια της Βορείου Ελλάδας, πάλεψε τις δυσκολίες της ζωής, συγκρούστηκε με κατεστημένα του κέντρου που τον αμφισβήτησαν και τα νίκησε.

Κατάφερε να εμπνεύσει ένα ολόκληρο λαό και να οδηγήσει ένα έθνος στην μεγάλη Ευρωπαϊκή οικογένεια, αναδεικνύοντας τη διαχρονική δύναμη του πολιτισμού μας και ανακτώντας τη λάμψη που δικαιούνταν η Ελλάδα διεθνώς. Μια λάμψη από την οποία μέχρι σήμερα αντλούμε δύναμη και ενέργεια, τόσο ως παράταξη όσο και ως κράτος.

Για λογαριασμό της γενιάς μου, αλλά και των γενιών που ακολουθούν, νιώθω το χρέος να πω σήμερα δημόσια στο Μιλτιάδη Έβερτ ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, όχι μόνο γιατί μας εμπιστεύτηκε, όχι μόνο γιατί μας μετέδωσε την πίστη στις αξίες της παράταξης και την αγάπη για την πατρίδα, αλλά κυρίως γιατί μας μετάγγισε την μαχητικότητα και τον ενθουσιασμό του, ώστε να μπορούμε αυτές τις αξίες να συνεχίσουμε να τις υπερασπιζόμαστε.

Είμαι σίγουρος ότι σήμερα θα νιώθει δικαιωμένος από τις πολιτικές και εκλογικές νίκες της Νέας Δημοκρατίας, του Κυριάκου Μητσοτάκη και όλων μας.

Αυτό που μένει σε εμάς για τον τιμήσουμε είναι να συνεχίσουμε τους αγώνες, μεταφέροντας τον πυρσό που μας παρέδωσε πιο φωτεινό, όσο πιο ψηλά γίνεται.