Στην Αίγειρο και στη Μεσσούνη οι νέοι γιόρτασαν και φέτος την 1η Φεβρουαρίου τον Άγιο Τρύφωνα, τον προστάτη των αμπελουργών, σύμφωνα με τις τοπικές συνήθειες. Με έθιμα, δρώμενα και παραδόσεις που προσαρμόζονται στις εκάστοτε συνθήκες και μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη, με τα κυρίαρχα στοιχεία τους αναλλοίωτα ανά τους αιώνες. Τις φωτιές, το κρασί, το γλέντι.
Ετσι μετά τον εκκλησιασμό , αφού τελεστεί Αγιασμός οι αμπελουργοί κατέρχονται προς τα χωράφια τους, κλαδεύουν , ρίχνοντας τον Αγιασμό , με την ευχή όλη η χρονιά να είναι γόνιμη και αποδοτική.
Αργότερα οι παρέες συγκεντρώνονται είτε στις πλατείες είτε σε αυλές , φωνάζοντας: “Που΄σαι , που΄σαι Τρύφωνα” , ενώ στη συνέχεια ξεκινά το γλέντι με ποτό, φαγητό και χορό.
Στον Εβρο γίνεται αντίστοιχο τελετουργικό, με τον Τρύφωνα να είναι το κεντρικό πρόσωπο στο έθιμο συνοδευόμενος από την παρέα του , ντυμένοι όλοι με παραδοσιακές φορεσιές , γυρνούν σε όλο το χωριό ενώ καταλήγουν στην πλατεία για το γλέντι.
